Rozpatrując moralno-etyczną stronę donacji narządów warto odnieść się do słów św. Jana Pawła II: Każdy przeszczep narządu ma swoje źródło w decyzji o wielkiej wartości etycznej, decyzji, aby bezinteresownie ofiarować część własnego ciała z myślą o zdrowiu i dobru innego człowieka. Na tym właśnie polega szlachetność tego czynu, który jest autentycznym aktem miłości. Papież jasno określa więc stanowisko Kościoła, opierając je na fundamentalnym założeniu jakim jest miłość do bliźniego. To ona pozwala na postrzeganie siebie i drugiego człowieka jako połączenie ciała, umysłu i duszy. Takie spojrzenie może ułatwić podjęcie decyzji o dawstwie narządów, zarówno samemu pacjentowi, jak i rodzinie osoby umierającej. Śmierć oznacza wtedy nie tylko brak jakichkolwiek oznak życiowych, ale przejście do innej rzeczywistości - duchowej, naukowo nieuchwytnej, w której to, co materialne, nie ma znaczenia.

Bezinteresowne oddanie narządów jest więc czynem szlachetnym, godnym naśladowania, czego potwierdzenie znajdujemy w Katechizmie Kościoła Katolickiego: Oddawanie narządów po śmierci jest czymś szlachetnym i godnym pochwały; należy do niego zachęcać, ponieważ jest przejawem wielkodusznej solidarności (KKK, 2296), oraz: Bezpłatne darowanie narządów po śmierci jest dopuszczalne i może zasługiwać na uznanie (KKK, 2301). Dlatego niezmiernie ważne jest, aby pacjent oraz jego rodzina swoje stanowisko dotyczące dawstwa narządów oparli na rzetelnej wiedzy w tym temacie oraz zrozumieniu problematyki zagadnienia. Jasne określenie postawy wobec donacji organów za życia może zdecydowanie ułatwić przeprowadzenie wymaganych procedur po śmierci pacjenta.

Jan Paweł II w swojej encyklice Evangelium Vitae pisał: Heroizm dnia codziennego, na który składają się małe lub wielkie gesty bezinteresowności, umacniają autentyczną kulturę życia. Pośród tych gestów na szczególne uznanie zasługuje oddawanie organów, zgodne z wymogami etyki, w celu ratowania zdrowia, a nawet życia chorym pozbawionym niekiedy wszelkiej nadziei (EV, 86). Warto więc pamiętać, że możliwość przeszczepienia narządów daje nam – potencjalnym dawcom lub biorcom – niepowtarzalną szanse na doświadczenie pełnego człowieczeństwa. To, co cechuje nasz gatunek, może zostać darowane bliźniemu dzięki empatii, do której zdolny jest jedynie człowiek.